Rodział 24 Zaręczyny

*Około dwóch tygodni później*

Wstałam o 7.00, bo o 9.00 mamy samolot do Nowego Yorku. Tak w końcu zobaczymy się z chłopakami. Siedziałam na łóżku z wybranym strojem  i czekałam, aż Domi wyjedzie z łazienki. Gdy już wyszła przebrana  ja poszłam do łazienki. Wykonałam poranną toaletę, przebrałam się i pomalowałam. Równo o 7.40 wyszłam z łazienki. Dominika siedziała przy toaletce i się malowała. Ja zaczęłam się pakować. Po godzinie byłyśmy już obie gotowe i czekałyśmy na Weronikę. Po jakiś dziesięciu minutach zadzwonił Louis.

- Tak ? – powiedziałam gdy odebrałam.

- Hej kochanie. Nie obudziłem cię ? – spytał.

- Hej misiek. Nie ja już od siódmej nie śpię. – powiedziałam i od razu pojawił się uśmiech na mojej twarzy.

- Ej. . . powiedz Dominice żeby włączyła telefon, bo Harry się nie może do niej dodzwonić – powiedział, a ja wzięłam poduszkę i rzuciłam nią w Domi.

- Czego ? – spytała od razu się podnosząc z łóżka.

- Włącz telefon – powiedziałam, a ona zaczęła go włączać. Za chwile zadzwonił Harry, a ja wróciłam do rozmowy z moim chłopakiem. O 8.30 musiałam kończyć rozmowę, bo przyszła Weronika i trzeba było jechać na lotnisko. Sprawdziłyśmy jeszcze czy wszystko spakowałyśmy i mogłyśmy jechać. Gdy dojechałyśmy na lotnisko wołali nas na odprawę. Szybko poszyłyśmy i po chwili siedziałyśmy już w samolocie.

*W Nowym Yorku*

Jechałyśmy już do hotelu w którym już od wczoraj byli chłopacy. O 13.00 dojechałyśmy na miejsce. Wzięłyśmy nasze rzeczy i poszłyśmy do odpowiedniego pokoju. Gdy tam weszłyśmy trochę się zdziwiłyśmy, bo to nie był pokuj tylko apartament. Nikogo nie było więc zostawiłyśmy nasze walizki w małym salonie i poszłyśmy zobaczyć czy są w apartamencie obok naszego. Zapukałyśmy i otworzył nam Liam. Weszłyśmy do środka. Zaprowadziła nas do salonu. Ten apartament był większy, no ale się nie dziwię przecież tu mieszka pozostała część One Direction. W salonie wszyscy siedzieli, tylko nie wiedziałam czemu Lou siedzi z zawiązanymi oczami. Harry od razu pobiegł przywitać się z Domi, a ja wszystkim pokazałam żeby siedzieli cicho. Podeszłam do mojego chłopaka i usiadłam mu na kolanach, a on się trochę zdziwił. Zaczęłam go całować, a on odwzajemniał pocałunki. Gdy się od niego odsunęłam zdjęłam mu przepaskę z oczu.

- Witaj kochanie – powiedział przytulając mnie.

- Tęskniłeś ? Bo ja bardzo – szepnęłam mu do ucha.

- Nawet nie wiesz jak – powiedział i usłyszeliśmy pukanie do drzwi. Zayn pobiegł otworzyć i za chwilę wrócił niosąc Perrie na rękach, a za nimi szła Danielle, która od razu usiadła obok Liama.

- Zayn idioto postaw mnie na ziemie – powiedziała blondynka, a jej chłopak ją pocałował i postawił na ziemi. Nie wiedziałam czemu Niall sobie poszedł. Wstałam i poszłam z nim pogadać. Siedział u siebie na łóżku. Usiadłam obok niego i go przytuliłam.

- Czemu sobie poszedłeś ? – spytałam go.

- No bo wszyscy są zakochani, a ja jedyny jestem samotny – powiedział prawi płacząc.

- Ej, ale nie płacz, bo ja też zacznę. – powiedziałam i czułam, że zaczynają mi napływać łzy do oczu. Szybciej zamrugałam, żeby nie rozmył mi się makijaż.

- Ale ty nie wiesz jak to jest być samemu w takim tłumie zakochanych – powiedział smutno.

- Właśnie wiem. Zanim tu przyjechałam w mojej klasie były prawie same pary. Prawie, bo ja jedyna byłam samotna. Często z tego powodu płakałam nocami. – powiedziałam mało nie płacząc gdy powróciły wspomnienia. – Kiedyś spotkasz tą dziewczynę z którą będziesz do końca życia zobaczysz – powiedziałam mocniej go przytulając.

- Dzięki – powiedział ścierając łzy.

- Tylko już nie płacz. Gdzie jest łazienka ? – spytałam go, a on mi powiedział, że obok jego pokoju. Wstałam i poszłam tam. Wyjęłam z kieszeni chusteczki i zaczęłam zmywać makijaż na wszelki wypadek gdybym miała płakać. Brudne chusteczki wyrzuciłam do kosza i poszłam do reszty.

- Dziewczyny to jest Julka – powiedział Louis pokazując na mnie kiedy usiadłam obok niego. – Julka to jest Perrie i Danielle – powiedział pokazując na nie.

- Hej – powiedziałyśmy równo i zaczęłyśmy się śmiać.

*6 dni później*

- Julia wstawaj – usłyszałam przy uchu głos mojego chłopaka i otworzyłam oczy siadając. Zobaczyłam, że siedzi obok mnie ze śniadaniem na tacy.

- Proszę – powiedział podając mi je.

- Zjedz ze mną – poprosiłam, a on się nie awanturował tylko usiadł bliżej mnie i się przykrył kołdrą. Gdy zjedliśmy on odstawił tacę, a ja wzięłam jakieś ciuchy  i poszłam do łazienki wykonać poranną toaletę. Gotowa wróciłam do mojego i Lou pokoju. Ten siedział z telefonem w rękach i widziałam, że jest wkurzony.

- Ej, misiek co się dzieje ? – spytałam siadając obok niego i chciałam go przytulić, ale on się ode mnie odsunął.

- Zobacz to – powiedział pokazując mi telefon. Zobaczyłam tytuł plotki o nas napisany wielkimi literami:

„LOUIS TOMLINSON I JULIA BLACK ZERWALI !!!”

Gdy zobaczyłam ten tytuł też się trochę wkurzyłam. Zaczęłam czytać. Najbardziej zdenerwowało mnie jedno zadanie:

„Menager One Direction potwierdza, że para już nie jest razem.”

Gdy skończyłam czytać oddałam telefon Louisowi.

- Jak on mógł coś takiego powiedzieć ? – spytałam przytulając się do niego.

- Nie wiem. Ale jak będzie kazał nam się ukrywać z uczuciami to i tak nie będziemy się do tego stosować. – powiedział całując mnie. Już się trochę uspokoił.

- Nie masz czasem dziś jakiegoś wywiadu ? –spytałam go.

- A jo mam. Wywiad, próbę i spotkanie z menagerem. Eh. . . nie będzie mnie do wieczora – powiedział smutny wstając.

- Szkoda – powiedziałam smutno.

-Ej, ale wieczorem zabieram cię na randkę dobrze ? – powiedział podchodząc i mnie całując.

- Dobrze. Na którą mam być gotowa panie Tomlinson ? – powiedziałam z uśmiechem na twarzy.

- Na 18.00 pni Black – odpowiedział mi i poszedł do łazienki.

*Kilka godzin później*

Była już 17.00 więc wzięłam wybrany strój i poszłam do łazienki. Gdy byłam już przebrana w wybrany strój podeszłam do lustra i zaczęłam robić sobie makijaż. Po zrobieniu makijażu wyprostowałam włosy i wyszłam z łazienki. W salonie siedziała Domi z Harry ‘m i oglądali jakiś film.

- Wow – powiedział Harry, a Dominika nic na o nie powiedziała.

- Dzięki – powiedziałam i chciałam iść dalej.

- Czemu się tak wystroiłaś ? – spytała mnie Domi.

- Idę na randkę z Lou. A właśnie on jeszcze nie wrócił ? – spytałam zdziwiona.

- Mówił, że musi coś jeszcze załatwić – odpowiedział mi Harry.

- Dobra, jak by coś to jestem w pokoju – powiedziałam i poszłam. Założyłam na rękę bransoletkę od Louisa i na niego czekałam. Już było po 18.00, a on nie przychodził. Poczekałam jeszcze chwilę i gdy już chciałam zdejmować buty do pokoju wszedł Louis z wielkim bukietem róż.

- Przepraszam skarbie, ale musiałem coś jeszcze załatwić. Proszę – powiedział podając mi bukiet.

- Nic się nie stało. Dziękuję – powiedziałam przytulając go. Wzięłam wazon który stał w pokoju i poszłam nalać do niego wody. Wróciłam do pokoju i włożyłam kwiaty do wazonu.

- Piękne – powiedziałam podchodząc do Lou.

- Możemy już iść ? – spytał mnie, a ja tylko pokiwałam głową, że tak i wyszliśmy. Wsiedliśmy do wypożyczonego auta, które prowadził Lou.

- Gdzie jedziemy ? – spytałam po jakimś czasie patrząc na chłopaka.

- Niespodzianka – powiedziała i już żadne z nas nie odzywało się do końca drogi. W końcu Lou zaparkował przed jakimś wysokim budynkiem. Pomógł wysiąść mi z auta i zawiązał oczy. Nie wiedziałam gdzie idę, ale Louis mnie cały czas prowadził. Po jakimś czasie się zatrzymaliśmy.

- Teraz trzeba będzie wejść po drabinie – gdy to powiedział ja się przestraszyłam.

- Ale zdejmiesz mi przepaskę z oczu – spytałam trzymając się jego ręki.

- Nie – powiedział, a ja nie wiedziałam co mam robić – Ale nie bój się będę cały czas za robą. – powiedział,  ja zaczęłam wchodzić.

- Mówiłam ci kiedyś, że jesteś głupi ? – spytałam go gdy byliśmy chyba już nie daleko.

- Tak, że mnie kochasz też mówiłaś – powiedział, a drabina się już skończyła i stałam na czymś nie wiedziałam na czym. Gdy Louis do mnie podszedł poprowadził mnie jeszcze kawałek i zdjął mi przepaskę. Byliśmy na dachu gdzie był rozłożony koc, a na około niego świeczki ułożone w serce. Usiedliśmy z Lou na kocu i zaczęliśmy jeść to co on przygotował.

- Louis to chyba mój najwspanialszy dzień w życiu – powiedziałam, a on się do mnie uśmiechnął i nalał nam soku – Kocham cię – powiedziałam i go pocałowałam, a on odwzajemnił pocałunek.

- Też cię kocham – powiedział i dokończyliśmy jedzenie. Porozmawialiśmy i pośmialiśmy się trochę, aż w końcu Lou zaprosił mnie do tańca. Włączył muzykę i przetańczyliśmy kilka piosenek. Gdy już chciałam usiąść, ale mój chłopak mi nie pozwolił. On ukląkł na jedno kolano i wyjął małe czerwone pudełeczko z kieszeni.

- Julia kocham cię ponad życie i wiem, że ty też mnie kochasz. Więc mam pytanie. Czy zostaniesz moją panią Tomlinson ? – spytał otwierając pudełeczko, a mnie zamurowało. Nie spodziewałam się, że kiedy kol wiek mnie o to zapyta. Szybko się otrząsnęłam i musiałam mu odpowiedzieć.

- Tak Lou. Zostanę twoją panią Tomlinson – powiedziałam klękając przed nim i go całując. Z oczu leciały mi łzy szczęścia. Moje marzenia się spełniały. Gdy się od siebie odsunęliśmy on założył mi pierścionek na palec, a ja go przytuliłam.

- Kocham cię – powiedziałam nadal płacząc.

- Też cię kocham, ale nie płacz – powiedział głaszcząc mnie po włosach.

- To łzy szczęścia. Moje marzenia się spełniają – powiedziałam i go pocałowałam. Posiedzieliśmy jeszcze trochę i musieliśmy wracać. Szybko dojechaliśmy do naszego hotelu. Do apartamentu wróciliśmy wtuleni w siebie z wielkimi uśmiechami na twarzach. Od razu wzięłam piżamę i poszłam do łazienki wykonać wieczorną toaletę. Gdy wracałam do pokoju musiałam iść cicho, bo Harry i Domi już spali. Położyłam się na łóżku i Louis poszedł do łazienki. Gdy wrócił wtuliłam się w niego i zasnęłam. 

-----*-----

No i mamy już 24 rozdział : ) Jak się podoba ? Muszę się przyznać, że prawie nie miałam na niego pomysłów. Mam prośbę (znów), żeby każdy kto czyta moje wypociny napisałam w komentarzu "Czytam". Chcę po prostu wiedzieć kto to czyta : ) I tak w ogóle to liczę na komentarze : )